Ένας Αρλεκίνος από χαρτί

Η ιστορία του Αρλεκίνου

(όπως κυκλοφορεί από παλιά...)

Μια φορά κι έναν καιρό στην πόλη με τις γόνδολες, την Βενετία, ζούσε ένα φτωχό παιδί, ο Αρλεκίνος.

Τις μέρες της Αποκριάς, στην Βενετία γιορτάζουν το καρναβάλι με παρελάσεις και γιορτές. Όλοι ντύνονται μασκαράδες και κρυμμένοι πίσω από τις μάσκες τους γλεντάνε μέχρι το πρωί.

Ο μικρός Αρλεκίνος, κάθε απόγευμα, καθόνταν στο παράθυρο, έβλεπε τους γελαστούς μασκαράδες που περνούσαν παρέες παρέες κάτω από το σπίτι του και μερικές φορές ένα δάκρυ κυλούσε στο μάγουλό του. Θυμόταν ότι ντυνόταν κι αυτός μασκαράς μαζί με τον πατέρα του και την μητέρα του και κάνανε βόλτες στην πλατεία του Αγίου Μάρκου με τα περιστέρια. Τώρα πια, όλα ήταν διαφορετικά ! Ο πατέρας είχε πεθάνει και η καημένη η μητέρα του με μεγάλη δυσκολία κατάφερνε να πληρώνει τα έξοδά τους. Σκούπιζε, λοιπόν, το δάκρυ του και χαιρετούσε τους γελαστούς μασκαράδες που του φώναζαν να κατέβει μαζί τους στο γλέντι.

Η μαμά του είδε το κρυφό δάκρυ του Αρλεκίνου και ανέβηκε στην σοφίτα αποφασισμένη να βρει κάτι, έστω κι ένα παλιό ρούχο, για να μασκαρέψει το λυπημένο παιδί της. Κάτι μικρά κουρελάκια από υφάσματα τής έδωσαν την ιδέα! Τα μάζεψε όλα, πήρε τα ραφτικά της και δούλεψε μέχρι το πρωί. Ένωσε τα μικρά κομματάκια, έκανε ένα μεγάλο πολύχρωμο πανί και μ’ αυτό έραψε μια φανταχτερή στολή, που άλλη δεν είχε ξαναγίνει !

Ξύπνησε χαρούμενη τον Αρλεκίνο και τον έντυσε με την στολή. Φούντωσε τα κατσαρά καστανά μαλλιά του παιδιού και, για τελευταία πινελιά, άνοιξε δυο τρύπες με το ψαλίδι της σε μια μαύρη βελούδινη λωρίδα και την έδεσε στα μάτια του παιδιού για μάσκα! Το αποτέλεσμα ήταν θαυμάσιο!

Ευτυχισμένος ο Αρλεκίνος, με τα δάκρυα από το παράπονο να λάμπουν ακόμα στα μάτια του, έδωσε ένα σκαστό φιλί στην μητέρα του και έτρεξε στην πλατεία.

Τα πυροτεχνήματα έλαμπαν στον ουρανό και τα παιδιά μάζευαν καραμέλες και σοκολάτες που πετούσαν οι άρχοντες από τα μπαλκόνια.

Όταν έφτασε στην πλατεία ο Αρλεκίνος, όλοι θαύμαζαν την φορεσιά του, κι εκείνος χαρούμενος άρχισε να χορεύει, χωρίς να φανερώνει ποιος είναι.

- Ποιος είσαι; τον ρωτούσαν πολλοί. Είσαι από την Βενετία; Πού αγόρασες αυτή την θαυμάσια στολή;

Ο Αρλεκίνος χαμογελούσε και κρατούσε καλά φυλαγμένο το μυστικό του, ώσπου μια κοπέλα τού άρπαξε την μάσκα.

- Είναι ο Αρλεκίνος! φώναξαν κάποιοι ξένοι.

- Αυτός είναι ο βασιλιάς του καρνάβαλου! φώναξαν όλοι μαζί και του πρόσφεραν φρούτα και γλυκά, χορεύοντας χαρούμενοι γύρω του.

Ο Αρλεκίνος χόρεψε ξέφρενα όλη νύχτα και το πρωί γύρισε στο σπίτι του φορτωμένος με γλυκά.

Ένας χρόνος πέρασε. Την επόμενη χρονιά, μόλις πλησίαζε η Αποκριά, όλοι έτρεξαν στην μητέρα του Αρλεκίνου και πλήρωναν όσο όσο για να ράψουν μια πολύχρωμη φορεσιά αρλεκίνου!

Πάμπλο Πικάσσο: Οι τρεις μουσικοί

Και μερικοί ...δικοί μας αρλεκίνοι:

Πληροφορίες για τον Αρλεκίνο και το θέατρο “Κομέντια ντελ” άρτε” (Commedia dell” arte), βασική φιγούρα και πρωταγωνιστής του οποίου ήταν ο Αρλεκίνος, μπορείτε να διαβάσετε στο άρθρο "Η Commedia dell’Arte και ο Αρλεκίνος", από το 41ο Δ. Σχ. Αθηνών.