Πέμπτη 10 Απριλίου 2014

Ο Μ. Αλέξανδρος καταλαμβάνει την Μ. Ασία και την Αίγυπτο


Ο Αλέξανδρος ο Γ΄ ο Μέγας, γεννήθηκε το 356 π.Χ. από τον Φίλιππο (βασιλιά της Μακεδονίας) και την Ολυμπιάδα (κόρη του βασιλιά της Ηπείρου Νεοπτόλεμου).
Είχε δωρική καταγωγή, λοιπόν, αφού και οι Μακεδόνες και οι Ηπειρώτες ήταν Δωριείς.

Όταν έγινε 13 ετών, σπούδασε κοντά στον φημισμένο φιλόσοφο Αριστοτέλη.


Ιδιαίτερη αγάπη έδειχνε για την Ιλιάδα του Ομήρου την οποίαν, όπως έλεγαν, είχε συνεχώς κάτω από το προσκεφάλι του και δεν την αποχωριζόταν ποτέ. Ο Αχιλλέας ήταν ο αγαπημένος του ήρωας από την Ιστορία και ονειρευόταν να του μοιάσει στην γενναιότητα και την εξυπνάδα.

Όταν έγινε 16 ετών, δοκίμασε για πρώτη φορά τις ικανότητές του στην διοίκηση της χώρας, όταν ο πατέρας του έφυγε για μια εκστρατεία και του άφησε την αντιβασιλεία της Μακεδονίας.
Έτσι, βρήκε την ευκαιρία και έκανε εκστρατεία εναντίον των Θρακών τους οποίους νίκησε και ίδρυσε στην χώρα τους την πρώτη του αποικία, που ονόμασε Αλεξανδρούπολη.

Το 338 π.Χ. είχε πάρει κι αυτός μέρος στην μάχη της Χαιρώνειας.


Σ'εκείνη την μάχη νίκησαν οι Μακεδόνες.
Ο Φίλιππος, μετά την νίκη, τον έστειλε ως πρεσβευτή στην Αθήνα, κατά την μεταφορά της στάχτης των νεκρών Αθηναίων.
Ήταν η πρώτη φορά που ο Αλέξανδρος επισκεπτόταν την Αθήνα. Παρ' όλο που ήταν και η τελευταία, έμεινε άσβεστη μέσα του η εικόνα της λαμπρής πόλης.



Όταν δολοφονήθηκε ο πατέρας του (336 π.Χ.) έγινε αυτός βασιλιάς της Μακεδονίας.

Ήταν μόλις 20 ετών και είχε να αντιμετωπίσει πολλά προβλήματα:
Στο εσωτερικό υπήρχαν πολλοί που γλυκοκοίταγαν τον βασιλικό θρόνο ο οποίος είχε αδειάσει μετά τον θάνατο του Φιλίππου.
Στο εξωτερικό ήταν επίσης πολλοί αυτοί που βρήκαν ευκαιρία να επαναστατήσουν για να φύγουν από την κυριαρχία της Μακεδονίας.

Ο Αλέξανδρος έδρασε αστραπιαία: Σκότωσε τους μνηστήρες τού θρόνου και αμέσως μετά εξεστράτευσε εναντίον της νότιας Ελλάδας. Αφού εδραίωσε την κυριαρχία του εκεί, πήρε την αρχηγία των Ελλήνων στον πόλεμο που σχεδίαζε να κάνει εναντίον των Περσών.

Την άνοιξη του 334 π.Χ. ήταν πανέτοιμος για την εκστρατεία στην Ασία. Με 35.000 στρατιώτες κάτω από την αρχηγία του, με την τεχνική της παράταξης της φάλαγγας και την χρήση της σάρισας (δόρατα μήκους 6 - 7 μ.), αλλά και τις μεγάλες του ικανότητες, ξεκίνησε να υποτάξει το βασίλειο των Περσών.



Ο πρώτος σταθμός του ήταν η Τροία. Εκεί, φυσικά, τίμησε με ξεχωριστό τρόπο το ίνδαλμά του, τον Αχιλλέα.
Οι Πέρσες, βλέποντας την αποφασιστικότητα και την ορμή του Αλεξάνδρου, ανησύχησαν και αποφάσισαν να τον σταματήσουν.


Η πρώτη μάχη έγινε στον Γρανικό ποταμό.


Σ' εκείνη την μάχη ο Αλέξανδρος παρά λίγο να σκοτωθεί. Στο τέλος, όμως, νίκησαν οι Μακεδόνες.
Αυτή ήταν η πρώτη νίκη του Αλεξάνδρου.
Τριακόσιες από τις ασπίδες που άφησαν οι Πέρσες στο πεδίο της μάχης τις έστειλε στην Αθήνα, αφιέρωμα στον Παρθενώνα, ως ανάμνηση της νίκης του.



Το επόμενο έτος (333 π.Χ.) έφτασε στην πόλη Γόρδιο. Εκεί, σύμφωνα με την παράδοση, υπήρχε μία άμαξα με έναν πολύπλοκο κόμπο, τον γνωστό ως Γόρδιο δεσμό. Απ' ό,τι λέγανε (και δεν ξέρουμε αν είναι αλήθεια ή παραμύθια) όποιος τον έλυνε, θα γινόταν κύριος όλης της Ασίας. Ο Αλέξανδρος τελικά έλυσε τον κόμπο. Κάποιοι λένε πως τον έλυσε με κάποιο κόλπο, κάποιοι άλλοι πως τον έκοψε με το σπαθί του, θέλοντας να δείξει πως με το σπαθί του θα κατακτήσει την Ασία.


Ό,τι και να έγινε, γεγονός είναι πως ο Αλέξανδρος κατόρθωσε σε λίγα μόνο χρόνια να δημιουργήσει ένα τεράστιο κράτος, που εκτεινόταν από την Ελλάδα μέχρι την Ινδία και από τα Βαλκάνια μέχρι την Αφρική!



Αμέσως μετά (πάλι το 333 π.Χ.) συνέχισε την πορεία του. Κατέλαβε τις Σάρδεις και κατέβηκε ως την Ισσό, όπου έδωσε την δεύτερη μάχη με τους Πέρσες.


Ο βασιλιάς Δαρείος προσπάθησε να τον αντιμετωπίσει με 500.000 στρατιώτες, στην πεδιάδα της Ισσού.


Και σ' αυτήν την μάχη, όμως, νίκησε ο Αλέξανδρος.

Προσωπογραφία του Μ. Αλεξάνδρου με τον Βουκεφάλα, στην μάχη της Ισσού
(λεπτομέρεια από τον προηγούμενο πίνακα)


Ο δρόμος προς την Ασία ήταν πια ανοικτός.

Όμως, αντί να καταδιώξει τον Δαρείο προς το εσωτερικό του περσικού κράτους, έστριψε νότια και κατευθύνθηκε προς την Φοινίκη και ύστερα προς την Αίγυπτο.


Η χώρα του Νείλου με τις Πυραμίδες και τους θρύλους της τράβηξε το ενδιαφέρον του.
Οι Αιγύπτιοι τον υποδέχθηκαν με τιμές και τον ονόμασαν διάδοχο των Φαραώ.

Εκεί ο Αλέξανδρος ίδρυσε την Αλεξάνδρεια, μία πόλη που γρήγορα γνώρισε μεγάλη ανάπτυξη.
Στην Αλεξάνδρεια υπήρχε η φημισμένη στην αρχαιότητα βιβλιοθήκη...



 ...αλλά και ο περίφημος φάρος, ένα από τα επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου.



Έχοντας καταλάβει την βόρεια Αφρική και το δυτικό άκρο της Ασίας, ο Αλέξανδρος ένιωσε περισσότερο ασφαλής.
Διέλυσε τον στόλο του (αφού δεν του χρειαζόταν πια) και εξεστράτευσε προς το εσωτερικό της Ασίας.


Αλέξανδρος και Βουκεφάλας
Όταν κάποτε ο Φιλόνικος ο Θεσσαλός έφερε στον Φίλιππο τον Βουκεφάλα για να τον αγοράσει , κατέβηκαν στην πεδιάδα για να δοκιμάσουν το άλογο που φαινόταν ότι ήταν άγριο και τελείως ατίθασο, διότι ούτε αναβάτη δεχόταν ούτε υπάκουε στην φωνή κανενός από τους ανθρώπους τού Φιλίππου, αλλά αγρίευε σε όλους.

Τότε ο Φίλιππος θύμωσε και διέταξε να απομακρύνουν το άλογο, επειδή πίστευε ότι ήταν τελείως άγριο και αδάμαστο. Ο Αλέξανδρος όμως που ήταν μπροστά στην σκηνή είπε «τι άλογο χάνουν, επειδή δεν έχουν την ικανότητα και το θάρρος να το δαμάσουν!».
Στην αρχή ο Φίλιππος παρέμεινε σιωπηλός. Επειδή όμως ο Αλέξανδρος συνεχώς μουρμούριζε και δυσανασχετούσε, του είπε:
- Επικρίνεις τους μεγαλυτέρους σου, νομίζοντας ότι γνωρίζεις κάτι περισσότερο από αυτούς ή ότι είσαι ικανότερος να δαμάσεις ένα άλογο;
- Αυτό το άλογο, είπε ο Αλέξανδρος, σίγουρα θα μπορούσα να το δαμάσω καλύτερα από κάθε άλλον.
- Κι αν δεν τα καταφέρεις, ποια θα είναι η τιμωρία για το θράσος σου;
- Μα τον Δία, είπε, θα πληρώσω την αξία του αλόγου.
Τα λόγια αυτά προκάλεσαν γέλια.
Έπειτα, αφού συμφώνησαν μεταξύ τους το ύψος του ποσού, ο Αλέξανδρος έτρεξε αμέσως στο άλογο και παίρνοντας στα χέρια του τα χαλινάρια το έστρεψε προς τον ήλιο, γιατί κατάλαβε, όπως φαίνεται, ότι το άλογο τρόμαζε, επειδή έβλεπε την σκιά του να πέφτει μπροστά του και να σαλεύει. Κι αφού έτρεξε για λίγο στο πλάι του και το χάιδεψε, όταν είδε ότι ήταν γεμάτο δύναμη και ορμή, έβγαλε ήσυχα την χλαμύδα του και με ένα πήδημα το καβάλησε με ασφάλεια.
Έπειτα τραβώντας ελαφρά με τα λουριά το χαλινάρι, χωρίς να το πληγώνει ή να το πονά, το κρατούσε υπό τον έλεγχό του.
Μόλις είδε ότι το άλογο έπαψε να είναι άγριο και ανυπομονούσε να τρέξει, το άφησε να καλπάσει προτρέποντάς το με δυνατή φωνή και χτυπώντας το με το πόδι του. 
Στην συντροφιά του Φιλίππου επικράτησε στην αρχή αγωνία και σιωπή. Όταν όμως ο Αλέξανδρος έκανε στροφή και επέστρεψε ασφαλής κοντά τους, περήφανος και χαρούμενος, τότε οι άλλοι όλοι ξέσπασαν σε κραυγές χαράς, ενώ ο πατέρας του λένε ότι δάκρυσε κι όλας από την χαρά του και, όταν ο Αλέξανδρος κατέβηκε από το άλογο, τον φίλησε και του είπε: «Παιδί μου, αναζήτησε βασίλειο αντάξιό σου, γιατί η Μακεδονία δεν σε χωράει».
Αυτά έγραφε ο Πλούταρχος για τον Αλέξανδρο και για την σχέση του με τον Βουκεφάλα.




Πηγές πληροφοριών: 
users.uoa.gr/~nektar/history
ebooks.edu.gr
Βικιπαίδεια

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου